Κάθε Σάββατο απόγευμα μεγαλώνοντας, η οικογένειά μου και εγώ μαζευόμασταν γύρω από το μακρύ, κερασινό τραπέζι φαγητού της γιαγιάς μου από τη Σικελία για σπιτική πίτσα, τραγανά καλαμάρια, λουκάνικα με κορδέλες με κόκκους μάραθου και σαλάτα με γενναιόδωρες μερίδες τυριού και σαλάμι. Άφησε επίσης μπολ με ελιές σε κάθε άκρη του τραπεζιού. Τα ξαδέρφια μου και εγώ τα βάλαμε στα δάχτυλά μας και χαιρόμασταν ο ένας στον άλλο απέναντι από το τραπέζι πριν τα φάμε. Υπήρχαν δυνατές συζητήσεις, κουτσομπολιά και παιχνίδια με τις θείες, τους θείους, τα ξαδέρφια και τα δεύτερα ξαδέρφια μου. Μου άρεσαν αυτές οι νύχτες.
Ήταν πάντα ιδιαίτερο να περνάω τη νύχτα στο σπίτι της γιαγιάς μου μετά από μια από αυτές τις συγκεντρώσεις. Θα παρακαλούσα να το κάνω μόνος μου, χωρίς ένα από τα τρία αδέρφια μου. Η γιαγιά μου αγνοούσε επίσης το χάος των πιάτων, τα μισογεμισμένα ποτήρια και τα ψίχουλα πίτσας που γέμισαν μυστηριωδώς το πάτωμα της κουζίνας και τους διαδρόμους. Μου έστησε ένα κρεβάτι στο πάτωμα της κρεβατοκάμαράς της, διαβάζοντας και οι δύο μέχρι που τα μάτια μας δεν θα έμεναν πια ανοιχτά.
Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε, φάγαμε τοστ κανέλας και πιάσαμε δουλειά. Αφιέρωνε το πρωί στο καθάρισμα μετά από κάθε οικογενειακό πάρτι το προηγούμενο βράδυ. Μερικές από τις παλαιότερες αναμνήσεις μου περιλαμβάνουν το να άνοιξε το μεγάλο κενό, σε σχήμα μεταλλικού ελέφαντα με προέκταση με εύκαμπτο λαιμό, στο μακρύ διάδρομο. Εκείνη σκούπιζε τους πάγκους και σφουγγάριζε την κουζίνα ενώ εγώ έπρεπε να ξεσκονίσω το τραπέζι με τα φτερά της στρουθοκαμήλου. Και θα συνθλίβαμε τα κουτάκια μαζί.
Καθώς έχω μπει στα τριάντα μου και άρχισα να φιλοξενώ δικούς μου φίλους, υιοθέτησα τη μέθοδο καθαρισμού της γιαγιάς μου. Δεν θα καθαρίσω ποτέ το βράδυ του πάρτι ή μιας συγκέντρωσης. δεν μπορώ. Η μυϊκή μου μνήμη της παιδικής μου ηλικίας δεν με αφήνει. Το μυαλό μου το απαγορεύει απολύτως — αφήνοντας να σχηματιστεί μια στοίβα βρώμικα πιάτα δίπλα στο νεροχύτη, αφού έχω αγκαλιάσει τους καλεσμένους μου αντίο και κλειδώσω την πύλη. Μετά σέρνομαι στο κρεβάτι με τον σύντροφό μου και τις γάτες μας, μαρινάροντας τη νύχτα της καλής συζήτησης, της σύνδεσης και της χαράς.
Δεν επιλέγω να καθαρίζω αργότερα από τεμπελιά, αλλά ως τρόπο να απορροφήσω τις αναμνήσεις της νύχτας, χωρίς να εμποδίζει το πλυντήριο πιάτων. Εάν αφαιρέσετε τους πάγκους πολύ γρήγορα, τα τρίμματα μπρουσκέτας δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως γλυκιά υπενθύμιση της φροντίδας που παρασκευάστηκε το προηγούμενο βράδυ. Τα πρωινά της Κυριακής τώρα, βγάζω το Dyson, πλένω τα πιάτα και βγάζω μουσική. είναι καταπραϋντικό. Με κάνει να νιώθω παραγωγικός. Είναι αυτοφροντίδα.
Αυτός είναι ο τύπος καθαρισμού που είναι μόνο για μένα — το είδος που προορίζεται να γειώσει και να απορροφήσει τις συζητήσεις και τα γεγονότα της νύχτας. Είμαι πεπεισμένος ότι σταθεροποιεί τις αναμνήσεις των καλών στιγμών, επίσης. Και αυτή είναι μια στιγμή όπου όλοι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε λίγο περισσότερη χαλάρωση, λίγη περισσότερη τρυφερότητα, λίγο περισσότερο μούσκεμα στη χαρά μιας βραδιάς προτού σπεύσουμε να το αποσύρουμε. Λίγο ακόμα πάρτι πρώτα και καθάρισμα μετά. Σας προτρέπω να το δοκιμάσετε κάποια στιγμή!