Κατά την αντιμετώπιση του αναδιαμορφώνοντας αυτό το σπίτι στο Τορόντο, οι αρχιτέκτονες Andrew Hill και Jennifer Kudlats του StudioAC είχε μερικές σημαντικές αποστολές: να δημιουργήσει ένα ανοικτό σχέδιο που περιστράφηκε γύρω από ένα μοναδικό αισθητικό γειτονικό στοιχείο (στην περίπτωση αυτή ένα μεγάλο τοίχο από κόντρα πλακέ που συγκεντρώνει την είσοδο, κουζίνα, καθιστικό και τραπεζαρία) και, βρείτε ένα σημείο για το οικογενειακό κατοικίδιο, Rusty, για να καλέσετε Σπίτι. Η έξυπνη ενσωματωμένη den του Rusty είναι ο λόγος που είμαστε εδώ σήμερα. Ας ΡΙΞΟΥΜΕ μια ΜΑΤΙΑ.
Από το StudioAC: "Η γένεση παραγωγής ενός χώρου για το κουτάβι βγήκε από μια απλή γραμμή στην σύντομη περιγραφή, ζητώντας να εξετάσουμε ένα χώρο για ένα κρεβάτι σκύλου. Με το ποσό του χώρου που έπρεπε να χωρέσουμε τα πάντα, δεν ήταν ένα ασήμαντο αίτημα. Καθώς προχώρησε ο σχεδιασμός του κομμάτι κόντρα πλακέ, παρατηρήθηκε μια ευκαιρία στο κέντρο του για να δημιουργηθεί μια στιγμή απόλαυσης και διασκέδασης, ενώ ταυτόχρονα γίνεται καλύτερη χρήση του συνολικού σχεδίου. Έχουμε κολλήσει με το πρωτότυπο σκυλί σκυλί μορφή και τελείωσε σε λευκό χρώμα, έτσι θα μπορούσε να σκάσει ενάντια στη μάζα κόντρα πλακέ που ζει μέσα ».
Ενώ η αναδιαμόρφωση της κουζίνας είναι υπέροχη και θα ήμουν τυχερός να κτυπήσω την μπλε ποδιά μου στην παράδοση (δεν είμαι γνωρίζοντας το "πριν", έτσι δεν είμαι σίγουρος πόσο μακριά ήρθε), αυτό που πραγματικά έκλεψε την καρδιά μου ήταν το ένθετο κουτάβι Σπίτι. Πόσο έξυπνο είναι αυτό; Αν ήμουν αναδιαμορφώνοντας την κουζίνα δεν έχω την άδεια να αναδιαμορφώσω (και Είχα ένα σκυλί), αυτό το ενσωματωμένο σκυλάκι θα ήταν σίγουρα κάτι που θα ήθελα να εξετάσω.
Όλο και περισσότερο, βλέπω έξυπνες και σχεδιαστικές λύσεις για τη στέγαση των γούνινων με ξεχωριστούς και μοναδικούς τρόπους και πρέπει να πω ότι μου αρέσει! Γιατί δεν πρέπει ο Rex (ή στην περίπτωση της οικογένειας, Rusty) να πάρει το δικό του σημείο για να υποχωρήσει; Αν και μπορώ μόνο να φανταστώ ότι ξοδεύει τον περισσότερο χρόνο του δίπλα στον καναπέ με τους ανθρώπους του, είναι ακόμα ωραίο να σκεφτεί ότι έχει ένα μέρος για να κρεμάσει το καπέλο του σκυλάκιτά του στο τέλος μιας μακράς ημέρας που κοιτάζει έξω το παράθυρο.