Η αγαπημένη μου ιστορία για έναν κακό ιδιοκτήτη πραγματοποιείται το 2004, στο Λος Άντζελες. Είχα μόλις αποφοιτήσει από το κολέγιο και ζούσα μόνος μου στην πρώτη μου κρεβατοκάμαρα. Ήταν ένα μεγάλο μικρό διαμέρισμα, αλλά κατά τη διάρκεια της μονοετούς μίσθωσής μου, η εταιρεία διαχείρισης που ανήκε στο κτίριο το πώλησε σε έναν ανεξάρτητο ιδιοκτήτη.
Ήταν καταπληκτικό για μένα πόσο γρήγορα άρχισαν να ξεσπώνται τα πράγματα και να παραμένουν εντελώς απαρατήρητα - δηλαδή το πλύσιμο τα μηχανήματα, την μπροστινή πύλη, τις κουδούνες-αλλά το πιο ξεκαρδιστικό (τώρα, τουλάχιστον) ήταν το θέμα μας με τον καπνό μου ανιχνευτής. Ο συναγερμός καπνού κάθε διαμερίσματος συνδέθηκε για να ειδοποιήσει κάθε κάτοχο κινδύνου εάν μια μονάδα είχε εντοπίσει τον καπνό. Το μυαλό μου αγάπησε να φύγει χωρίς λόγο, ειδικά τη νύχτα. Το γεγονός ότι ήταν σκληρό καλώδιο σήμαινε επίσης ότι απλά τραβώντας την μπαταρία από το μηχάνημα δεν θα λύσει το πρόβλημα μπιπ. Ήλθε από μέσα στα τείχη, φάνηκε!
Μια νύχτα περίπου στις 3 π.μ., έπρεπε να τηλεφωνήσω αρκετές φορές μετά την εξάντληση όλων των προσπαθειών για την ησυχία του συστήματος. Η λύση του ιδιοκτήτη μου; Βγάζοντας το από τον τοίχο χωρίς αντικατάσταση! Δεν είναι μόνο αυτό το παράνομο (California Building Code 310.16.2 (A) (2) και California Health and Safety Code 13113.7), είναι αρκετά ασφαλές επίσης. Το πιο γελοίο μέρος αυτής της ιστορίας είναι ότι ενώ έφυγε και μου είπε "είναι σταθερό" ο συναγερμός συνέχισε να ηχεί. Αφού ζήτησα επανειλημμένα έναν νέο συναγερμό συναγερμού καπνού και σύντομα μετά την εύρεση της πόρτας μου ανοιχτή από ανεγνωρισμένους «ζωγράφους», επέλεξα να κινηθώ το συντομότερο δυνατό.
Τώρα, είμαι σίγουρος ότι όλοι έχετε μερικούς ιδιοκτήτες ιδιοκτητών για να ξεπεράσετε τη μικρή μου ιστορία. Ας τους ακούσουμε! Αφήστε τις ιστορίες φρίκης του ιδιοκτήτη σας στα σχόλια.