Λατρεύω τα μικρά κομμάτια του κουτσομπολιού αρχιτέκτονα που ακούτε στις δημόσιες περιηγήσεις στο σπίτι. Κάποτε επισκεπτόμουν ένα πολύ μεγάλο, πολύ σύγχρονο σπίτι στο Χιούστον, το οποίο σχεδίασε ένας αρχιτέκτονας για τους γονείς του. Η ιστορία που άκουσα ήταν ότι ο γιος του αρχιτέκτονα αγάπησε το βλέμμα των κατωτέρων ντουλαπιών στην κουζίνα, αλλά η μαμά δεν ήταν στο σκάφος. Ο αρχιτέκτονας έμεινε στα όπλα του, μέχρι να συνομιλήσει με τη μαμά, όπου τα δάκρυα ίσως είχαν εμπλακεί, τον ανάγκασε να αλλάξει τα σχέδιά του. Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι έχουν έντονα συναισθήματα σε αυτό το θέμα.
Πρόσφατα, οι κουζίνες με γυάλινα ντουλάπια ή ανοιχτά ράφια έχουν βιώσει μια μεγάλη δημοτικότητα. Αλλά πρόσφατα βλέπω πολλά από αυτά που είναι, τελικά, μόνο το λογικό επόμενο βήμα - οι κουζίνες χωρίς αποθήκευση πάνω από το ύψος της μέσης καθόλου. Αν, όπως και εγώ, είχατε τα επάνω γραφεία όλη τη ζωή σας, αυτό μπορεί να σας χτυπήσει σαν λίγο τρελό. Ζήτησα από τον αρχιτέκτονα που αναφέρθηκε νωρίτερα γιατί ήταν τόσο πρόθυμος να εξαλείψει το πάνω μέρος, ακόμη και με το κόστος της οικογενειακής διαφωνίας, και είπε ότι απλά «άρεσε το βλέμμα».
Είναι βέβαια μια πολύ ωραία εμφάνιση - η εξάλειψη των ανώτερων ντουλαπιών δεν ανοίγει το χώρο, και σας δίνει πολύ περισσότερο χώρο στον τοίχο για τα παράθυρα, τα οποία είναι υπέροχα να έχουν σε μια κουζίνα. Αλλά φυσικά, υπάρχει ένα εμπόδιο, και έρχεται με τη μορφή του να χάσει το μισό χώρο αποθήκευσης σας. Θα μπορούσατε να αντισταθμίσετε κάτι τέτοιο κάνοντας μια παλιομοδίτικη κάπου κάπου στην κουζίνα ή στην τραπεζαρία - ή ίσως είστε μόνο ένας από εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν τόσα πράγματα.
Για την έμπνευσή σας, εδώ είναι 10 κουζίνες χωρίς καμπίνες. Ορισμένοι έχουν μερικά ανοικτά ράφια, αλλά πολλοί είναι εντελώς γυμνοί. Τι νομίζετε; Λατρεύετε την εμφάνιση; Ή μήπως σκέφτεστε να εγκαταλείψετε όλα αυτά τα ωραία αποθηκευτικά στοιχεία ως απολύτως τρελά;